#پاسخ
چنان که در گذشته توضیح داده ایم ، منشا پیدایش خون #حیض، مربوط به احتقان و پر خون شدن عروق رحم، سپس پوسته پوسته شدن مخاط آن، و جریان خونهای موجود است، ترشح خون مزبور، ابتداء نامنظم و بی رنگ است، ولی بزودی سرخ رنگ و منظم می شود و در اواخر کار بار دیگر کم رنگ و نامرتب می گردد.
اصولا خونی که هنگام عادت ماهیانه دفع می شود، خونی است که هر ماه در #عروق داخلی رحم، برای تغذیه جنین احتمالی جمع می گردد، زیرا میدانیم رحم زن در هر ماه تولید یک تخمک می کند، و مقارن آن عروق داخلی رحم به عنوان آماده باش برای تغذیه نطفه مملو از خون می شود، اگر در این موقع که تخمک وارد رحم می شود، اسپرم که نطفه مرد است در آنجا موجود باشد، تشکیل نطفه و جنین می دهد و خونهای موجود در عروق رحم صرف تغذیه آن می شود، در غیر این صورت، بر اثر پوسته پوسته شدن مخاط رحم، و شکافتن جدار رگها، خون موجود خارج می شود و این همان خون حیض است، و از اینجا دلیل دیگری برای ممنوع بودن آمیزش جنسی در این حال به دست می آید، زیرا رحم زن در موقع تخلیه این خونها هیچ گونه آمادگی طبیعی برای پذیرش نطفه ندارد و لذا از آن صدمه می بیند.
تفسیر نمونه ج2 ص138
اقوام پیشین در مورد #زنان در عادت ماهیانه عقائد مختلفی داشتند ؛ یهود فوق العاده سخت گیری می کردند و در این ایام به کلی از زنان در همه چیز جدا می شدند، در خوردن و آشامیدن و مجلس و بستر، و در تورات کنونی احکام شدیدی در این باره دیده می شود.
در باب 15 از سفر لاویان تورات چنین میخوانیم: « اگر زنی صاحبه جریانی باشد و جریان از بدنش خون حیض باشد تا هفت روز جدا خواهد بود و هرکس اورا مس کند تا به شام ناپاک باشد و هر چیزی که وقت جدا ماندنش بر ان بخوابد #ناپاک و هرچه بر ان نشسته ناپاک باشد و هرکسی که بسترش را لمس نماید لباس خود را بشوید و خویشتن را با اب شستشو دهد و تا به شام ناپاک باشد...»)
و به عکس آنها #مسیحیان هیچ گونه محدودیت و ممنوعیتی برای خود، در برخورد با زنان، در این ایام قائل نبودند، و اما بت پرستان عرب، دستور و سنت خاصی نزد آنها در این زمینه یافت نمی شد، ولی ساکنان مدینه و اطراف آن، بعضی از آداب یهود را در این زمینه اقتباس کرده بودند، و در معاشرت با زنان در حال حیض، سختگیریهایی داشتند، در حالی که سایر عرب چنین نبودند، و حتی شاید آمیزش جنسی را در این حال جالب می دانستند و معتقد بودند اگر فرزندی نصیب آنها شود بسیار خونریز خواهد بود، و این از #صفات بارز و مطلوب، نزد اعراب بادیه نشین خونریز بود .
انیس الاعلام ج2 ص106
اسلام تنها نزدیکی و #همبستری با زنان حائض را به سبب مضراتی که برای زن و مرد ، دارد ممنوع شمرده است ؛
و همینطور توقف زن حائض در مسجد را ممنوع کرده است ، مگر آنکه از یک درب داخل و از درب دیگر خارج شود ( به غیر از مسجد الحرام و مسجدالرسول ) و یا برای برداشتن چیزی به مسجد رود و همینطور است توقف در حرم های امامان علیهم السلام .
وسائل الشیعه ج 2 ص 205 باب 15 _ ص 211 باب 16
فلسفه آن هم #روشن است ، زیرا زن در ایام حیض دچار خونریزی بوده و نمی تواند آن طهارت لازم را برای توقف در مساجد داشته باشد ، اما این به معنای دوری حائض از خداوند در ایام حیض نمی باشد ، بلکه با تحمل درد و مشقتی که در ایام حیض به او میرسد ، قربش به خداوند بیشتر می شود .
پیامبر #گرامی فرمود:
« یک روز حیض شدن برتر از عبادت یک سال است به گونه ای که روزهایش را روزه گرفته و شب هایش را مشغول عبادت باشد»
مستدرک الوسائل ج2 ص41
و فرمود:
« هر کس در #حیضش بمیرد شهید مرده است»
همان مدرک
و یا فرمود ؛
« وقتی زن از حیضش غسل می کند تمام #گناهانش بخشیده میشود»
همان مدرک
همینطور بر زن مستحب است که در اوقات نماز ، #وضویی بگیرد و رو به قبله بنشیند و به مقدار نماز ، ذکر خداوند۶ را به جا آورد و ارتباط خود را با خداوند حفظ کند ؛
وسائل الشیعه ج 2 ص 345
بنابراین فلسفه ممنوعیت ورود حائض به مسجد و اماکن مذهبی ، عدم حاصل شدن طهارت لازم برای ورود است آن هم به خاطر خونریزی های مستمری که در ایام حیض برایش پیش می آید ، اما او می تواند عبادت و بندگی را در ایام حیض داشته باشد و قربش را به خداوند بیشتر کند .
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : چهار شنبه 4 دی 1398 | 22:47 | نویسنده : مهدی صیادی |